Osobowość, charakter jednostki funkcjonującej w czasach współczesnych.

Osobowość, charakter jednostki  funkcjonującej w czasach współczesnych.

               W obecnie funkcjonującym świecie oraz hierarchii ustanowionej dla podziału oddzielającego silnych od słabych jednostek ważne jest ukształtowanie swojego wnętrza (charakteru) w takim stopniu, aby nie być wpływowym, a stać się samodzielną niezależną od otaczającego środowiska jednostką.

Każdy nowy dzień jest okazją do pracy nad sobą i tylko od nas zależy czy  wykorzystamy szansę, czy może pozostaniemy w tym samym miejscu, w którym coś sprawia, iż czujemy złość, przygnębienie, frustrację lub inny stan emocjonalny wywołujący ogólną apatię.

Określając siebie oraz to co każdego z nas wyróżnia nie należy polegać na odczuciu własnych wartości lecz na ocenie sytuacji, w której się znajdujemy, a która wiąże się z problemami lub czymś dla nas niekorzystnym. Sposób w jaki reagujemy w zaistniałej sytuacji weryfikuje naszą osobowość, która w momencie krytycznym dopuszcza do głosu braki względem własnych wartości, których nie można zweryfikować w środowisku bezkonfliktowym. Osoba akceptująca swoje frustracje podczas różnego rodzaju niepowodzeń  może w przyszłości znaleźć się w sytuacji, w której będzie miała problem dotyczący świadomego powrotu do stanu równowagi emocjonalnej. Każda nawet najmniejsza z pozoru sytuacja daje możliwość do wprowadzania zmian w postaci kontrolowania reakcji emocjonalnej w taki sposób, aby nie dopuścić by stan emocjonalny panował nad jednostką. Człowiek jest panem swojego wnętrza i w każdej chwili musi być gotowy do przejęcia kontroli nad zaistniałą sytuacją.

Cechy takie jak duma oraz wrażliwość są bardzo cenne, jednak niekontrolowane zawładną człowiekiem rzucając go w skrajność zaistniałego zdarzenia, w którym przykładowa wrażliwość stanie się jedynym środkiem oceny prowadzącą do nieobiektywnego odbioru rzeczywistej sytuacji.

Najtrudniej jest nie wymagać od innych, a zacząć wymagać od siebie jednocześnie wyciągając wnioski z niepowodzeń. Żaden człowiek nie powinien mieć wpływu na stan emocjonalny drugiej osoby, który w końcowej fazie doprowadzi do sytuacji krytycznej.

Duma jako jedna z podstawowych cech każdej jednostki może jako niekontrolowana wartość wnętrza doprowadzić do zgubnego poczucia własnej siły w momencie kiedy ktoś wyciąga rękę lub próbuje uświadomić miejsce, w którym dana jednostka się zagubiła.

Siła wnętrza nie polega na odizolowaniu się od tego co nas przerasta lecz wychodzeniu naprzeciw sytuacji, która w swojej formie niesie niezbyt „kolorowe chwile”.Nawet jeśli nie udźwigniemy doświadczenia zawsze można się podnieść, wyciągnąć wnioski i być przygotowanym na kolejną próbę.
              Dystans i akceptacja, poznanie siebie, własnego wnętrza oraz poczucie niczymniezmąconej własnej wartości jest czymś nieprzemijającym i jednym z najcenniejszych rzeczy jakie może posiadać człowiek. Trudne sytuacje umożliwiają poznanie i sprawiają, iż bardziej wykorzystujemy chwile niosące poczucie spełnienia, przez co każdy będzie dążył do tworzenia właśnie tych dobrych chwil. Nie stawiając sobie barier ograniczających wewnętrzny potencjał, który posiada każda jednostka można przejść przez każdą negatywną w skutkach sytuację, która odbije się od nas jak od ściany.  
            Jednostka wyznaczając cel oraz dążąc do jego realizacji może się spotkać wśród innych ludzi z opinią o nierealnym podłożu i środkach do wykonania zamierzonego celu lub bezsensie samego pomysłu. Wynika to z różnorodności ich wnętrza oraz odmiennych dążeń, których sami się podjęli, aby zrealizować własne cele. Wszystkie jednostki wyróżnia coś innego i nie należy narzucać innym własnej wizji kreowania siebie lub sposobu na życie mając na uwadze jedynie własne dobro.